Svet je Lubardu visoko cenio
Petar Lubarda je rođen 1907. u Ljubotinju kraj Cetinja. Godine 1925. upisao je studije slikarstva na Umetničkoj školi u Beogradu, koje je učio kod Bete Vukanović, Ljube Ivanovića i Ilije Šobajića. Godine 1937. dobio je gran pri na Svetskoj izložbi u Parizu. Ratne godine, od 1941. do 1945. proveo je u zarobljeništvu u Kremsu. Godine 1951. otvara istorijsku izložbu u Beogradu, koja je značila radikalan modernistički raskid sa socrealističkim stilom u umetnosti u bivšoj Jugoslaviji. Posle uspeha izložbe u Beogradu otvara samostalnu izložbu u Parizu i dobija više internacionalnih nagrada, otkupnu na II bijenalu u Sao Paolu 1953, prvu nagradu na bijenalu u Tokiju 1955, „Gugenhajmovu nacionalnu nagradu“ pa „Herderovu“, između ostalih. Zajedno sa Milom Milunovićem, osnivač je prve umetničke škole u Crnoj Gori, na kojoj je bio jedan od prvih predavača. Preminuo je 1974. godine.
Osim u Rimu, Parizu, Londonu, Bombaju, Skoplju, na Cetinju…, Lubarda je za života više puta samostalno izlagao u Beogradu, od 1933. do 1971. godine (čuvena je retrospektiva 1967. koju je priredio Miodrag B. Protić). Posthumno su bile izložbe u Skoplju, Pragu, Bratislavi, Varšavi, Sofiji…
